TEKRAR

yine uzaklara bakıp aslında ne düşünmeliyim
geçmişi mi geleceğimi mi
çok eğlendiğim yaz günlerini mi
belki daha da eğlenirim dediğim günleri mi
hangisini seçsem dediğim ama
aslında hiç düşünmeden
sadece uzaklara baktığım
bir günümdeyim

herkesin benden daha iyi olduğunu
sağlıklı ve parlak
güçlü ve kuvvetli
akıllı ve şanslı
zengin ve güzel olduğunu düşündüğüm
yine de bunlara rağmen herkesin
yalnız ve mutsuz
anlamamış ve eksik
bilgisiz ve ruhsuz olduğunu görebildiğim
bir günümdeyim

kimsenin görmediği aynama bakıyorum
ve pozlara giriyorum
o an beni kim görüyor bilmiyorum
bazen ağaçlar bazen duvarlar
hatta benim gibi düşünen tüm eşyalar
konuşabilen kimse görmüyor
görebilen kimse de konuşmuyor
kulağıma fısıldıyorlar en fazla
ne kadar tatlısın diyorlar çoğu zaman
güzelsin ve akıllısın
ama fısıldayanların bana bir faydası yok
sanki bana bakan duvar daha iyi biliyor
ne istediğimi ve olduğumu


ne kadar güzel bir yaz günüydü diyorum
zaten yaşadığım o zaman da bunun farkında olarak
gelecekte bu anı çok seveceğim biliyorum
bazen ne kadar gereksiz gelse de
insanın hayatında mutlaka
uzaklara bakıp düşüneceği bir an olmalıdır
keşke o keki yeseydim
veya iyi ki yememişim
hiç fark yok
sadece kendinin bileceği bir tatlılık
açken içince mideye giden yolu hissetmek gibi
hissetmem gereken şeyler var biliyorum

enseme doğru bir rüzgar esiyor
sanırım bu sefer de beni o gördü

iyi ki o keki yemişim.