ayarlar

hiç gelmeyen bir telefon var
bakıyorum telefona
aslında bakmıyorum, önceden çok bakardım
mesajın geldiği anı düşünürdüm bir bakıma geleceği yani
mesaj geldiğinde şu anımı hatırlamayacağım bile derdim
arama beklemek daha değişik
çünkü arama beklemez
mesaj gelse o bekler ben açana kadar
ama aramaya en fazla 4 saniye bakabilirim

ufacık bir alet kalbimizi yönetiyor
beyin bu konuda çaresiz
iç organlar birbirlerine bakıyor abi biz ne yapalım beyin bile susarken diye
gözler ne yapacaklarını şaşırıyorlar çünkü en önemli işlev onlarınki
kalp ise zavallı bir muşmula gibi bekliyor
ufacık bir alet
ne içinde kan var
ne de vitaminler proteinler
en ufak bir yapı taşı bile yok
ama en uzaklardan bile kalbi yönetiyor
o çaldığı an hızlıca atıyor
eğer beklenen telefonsa kalple birlikte mideye de bir haller oluyor
tüm vücut telefon etkisiyle deliriyor
telefon vücudumuzun uzaktan kumandası sanki
pili bitince kalp pilimiz bitmiş gibi stres oluyoruz

bazen gezinirken öylesine düşünüyorum
şu an telefonum kaybolsa ne yaparım diye
büyük ihtimalle kös kös eve dönerim
çünkü tüm planlarım iptal olur
her şeyi telefon yaptığından kafamızda tek bir ezber yok
eve gelmek bir çözüm bile değil üstelik
numara bildiğim mi var ki eve geliyorum
ayrıca işime yaramaz diye ev telefonunu şehirlerarasına kapattırmıştım
kimsecikleri arayamam
aynı gün internet de kesilse mesela
işte o gün karşı evdeki dede olmaya adım atarım
tüm gün camın dibinde oturup yoğurt yerim
güvercin beslerim
telefonsuz kalan kalbim için aldığım ilaçları cam kenarına dizerim
bakıp dururum etrafa
insanın alışamayacağı şey yok


hayatımdaki her şeyden vazgeçerim
çünkü zaten sürekli bir şeylerden vazgeçiyorum
bazı şeylerin hayatımda olması önceden olmadıkları gerçeğini değiştirmiyor
telefonum giderse
güvercinler gelir.